Portakal Ağacı ailesinin Kaz Dağlarının eteklerinde Zeytin Ağacı ailesi ile geçirdiği tatil günleri sona erdi. Dönüş yolunda Yalova'ya uğrayınca babamların bahçesindeki sebze hasadına da yetişme imkanını yakaladık.
Benim minik domateslerle başlayan sebze bahçesi hayallerim nihayet bu sene babamın bahçenin bir kısmını bostana çevirmesiyle gerçek oldu. İlk başlarda "seneye artık bostan ekmeyiz, çok zor oluyor, çabana değmiyor" desek de son birkaç haftadır dallarından sarkan sebzeleri gördükçe bu fikrimizden vazgeçtik. Çok fazla büyük olmasa da toprak o kadar bereketli ki her hafta 4 aileye yetecek kadar sebze toplanıyor her hafta.
Bahçenin tek karpuzu çok şirin duruyordu, bu yüzden kavunları birer ikişer toplasak da karpuzu koparmaya kıyamadık.
Dünün en güzel etkinliği ise artık toplanma zamanı gelen mısırları ailenin erkeklerine toplatıp
hepsini sonradan kocaman bir kazanın içinde pişirmekti. Mısırların fabrikalarda üretildiğini sanan çocukların yetiştiği bir dünyada bu ufacık sebze bahçeleri beni umutlandırıyor. İleride Meryem ve onun yaşıtlarındaki çocuklar belki bu kişisel çabalar sayesinde bizden çok daha önce öğrenecekler hangi sebzenin nasıl yetiştiğini ve hangi emeklerle büyütüldüğünü. Belki de ona göre özen gösterecekler sofralarına gelen her bir yiyeceğe...
iki hafta önce ablam bizi botanik bahçesine götürdüğünde wishing fish sitesinde gördüğüm 
